Niedobór boru
Jednym z decydujących mikroelementów wpływających na plon i zawartość cukru w korzeniach buraka cukrowego jest bor.
Do okresu zwarcia międzyrzędzi rośliny powinny być szczególnie zaopatrzone w ten pierwiastek, gdyż pobierają go wtedy najwięcej. Pobieranie boru może być ograniczone m. in. poprzez: długo występujące susze, chłody na glebach o zbyt wysokiej zawartości wapnia, o niskiej zawartości próchnicy, przy zbyt wysokim nawożeniu azotowym i potasowym.
Niedobór boru charakteryzuje się zamieraniem najmłodszych liści w środkowej części główki korzenia. W tych miejscach pojawiają się sczerniałe wgłębienia, ponadto tworzą się dodatkowe okółki liści. Nawozy borowe powinno się stosować doglebowo w formie nawozów mineralnych lub nalistnie od fazy 4-5 par liści właściwych. Jak pokazują doświadczenia SZP, na stanowiskach o znacznym deficycie boru należy zastosować 2 kg B/ ha, co powinno w pełni zabezpieczyć potrzeby buraka cukrowego i nie ograniczać plonowania.
Skutek niedoboru boru- zamieranie liścia sercowego.
Poprzedni wpis