Płodozmian i właściwa agrotechnika jako element walki z chwościkiem
Chwościk buraka (Cercospora beticola) to jedna z najgroźniejszych chorób liści w uprawie buraka cukrowego. Powoduje powstawanie brunatnych plam, które ograniczają powierzchnię asymilacyjną liści, obniżając zarówno plon, jak i zawartość cukru w korzeniach. Skuteczna ochrona przed tym patogenem nie opiera się wyłącznie na stosowaniu rozwiązań chemicznych, bardzo ważną role odgrywają również działania profilaktyczne.
Płodozmian – podstawa profilaktyki
Najważniejszym elementem ochrony jest odpowiedni płodozmian. Buraki nie powinny być uprawiane na tym samym polu częściej niż co 4 lata. Częsta uprawa sprzyja kumulacji zarodników grzyba w glebie i resztkach pożniwnych. Najlepszymi przedplonami są zboża, które nie są żywicielami chwościka i poprawiają strukturę gleby.
Unikanie stanowisk po pryzmach
Uprawa buraka na stanowiskach, gdzie wcześniej znajdowała się pryzma korzeni znacząco zwiększa ryzyko porażenia. Resztki roślinne są źródłem przetrwalników patogenu. Należy unikać takich pól lub jeśli jest to niemożliwe:
- starannie przyorać resztki organiczne i zachować odpowiednią przerwę w uprawie,
- oczyścić miejsca po pryźmie, poprzez wywóz resztek pozostałych po doczyszczeniu buraków.
Pozostałe ważne elementy profilaktyki ograniczające rozwój chwościka:
- zwalczanie chwastów, pośpiechów i burakochwastów, które mogą być nośnikami źródła zakażeń,
- stosowanie zbilansowanego nawożenia makro i mikroskładnikami,
- zabezpieczenie plantacji przed zamknięciem międzyrzędzi w pierwiastki odpowiadające za zdrowotność liści (miedź, siarka, bor, krzem, cynk, mangan),
- wysiewanie odmian bardziej odpornych, na których choroba pojawia się później i ma wolniejszy rozwój,
- staranne przyoranie wszelkich resztek po zbiorze buraków,
- systematyczne lustrowanie plantacji, zwłaszcza w warunkach wysokiej temperatury i dużej wilgotności powietrza,
- reagowanie na sygnały wysyłane przez służby surowcowe danej cukrowni.
W walce z chwościkiem buraka decydujące znaczenie ma profilaktyka agrotechniczna. Odpowiedni płodozmian, unikanie ryzykownych stanowisk oraz świadome prowadzenie plantacji pozwalają ograniczyć presję choroby. Ochrona chemiczna powinna być jedynie uzupełnieniem dobrze zaplanowanej strategii agrotechnicznej.
Poprzedni wpis